Η “Ανάγκη της Περίστασης” είναι οποιοδήποτε γεγονός/κατάσταση, προσωπική και γενική που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Είναι η πρακτική ιεράρχηση αναγκαίων δράσεων.
Σε ατομικό επίπεδο, η διαβίωση χαρακτηρίζεται από τρεις βασικές δράσεις που βρίσκονται συνεχώς σε λειτουργία – την ανάγκη της τροφής, την ανάγκη της στέγασης και την ανάγκη της ένδυσης.
Όταν αυτές οι τρεις βασικές ανάγκες καλυφθούν πλήρως, τότε αυτό που απομένει είναι η “Ανάγκη της Περίστασης” δηλαδή οποιαδήποτε ανάγκη δημιουργηθεί, είτε από το άτομο, είτε από το περιβάλλον του που πρέπει απαραίτητα να καλυφθεί για να μπορεί το άτομο να λειτουργήσει.
Προφανώς εάν μια από τις τρεις βασικές δράσεις/ανάγκες δεν είναι εκπληρωμένη, τότε γίνεται αυτή η “Ανάγκη της Περίστασης”. Εάν κάποιο άτομο διαθέτει τροφή και ένδυση αλλά δεν διαθέτει στέγαση, τότε για το άτομο αυτό πρωταρχική ανάγκη (Ανάγκη της Περίστασης) είναι να στεγαστεί.
Σε γενικό επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο οργάνωσης μιας μεγάλης ομάδας ατόμων που κινούνται προς ένα συγκεκριμένο σκοπό – την διαβίωση τους, τότε η “Ανάγκη της Περίστασης” θα είναι οτιδήποτε χρειάζεται – ανά βαθμό σημαντικότητας, για να μπορεί η ομάδα αυτή να λειτουργήσει σωστά.
Παράδειγμα: Η Ανοικτή Συνεργασία οφείλει να προβλέψει πρώτα για τις τρεις βασικές ανάγκες των μελών της – τροφή, στέγαση, ένδυση. Αυτές οι τρεις βασικές δράσεις/ανάγκες ορίζονται σαν “Ανάγκες της Περίστασης” αφού τίποτα άλλο δεν μπορεί να επιτελεστεί μέχρι να καλυφθούν αυτά τα ζητήματα. Αφού λοιπόν καλυφθούν αυτές οι ανάγκες τότε η “Ανάγκη της Περίστασης” θα είναι οτιδήποτε χρήζει, λογικά και συναισθηματικά, προσοχής. Στην περίπτωση που όλα τα μέλη της Συνεργασίας διαθέτουν τροφή, στέγη και ένδυση, “Ανάγκη της Περίστασης” είναι να δημιουργηθούν υποδομές υγείας και να υπάρχει στο σύνολο κάποιος/κάποιοι γιατροί. Γιατί είναι αυτό απαραίτητο; Γιατί να οριστεί αυτό σαν “Ανάγκη της Περίστασης”; Διότι αυτονόητα εάν το σύνολο νοσήσει, δεν θα μπορεί να υπάρξει και η Συνεργασία.
Το να αναγνωριστεί ποια είναι η “Ανάγκη της Περίστασης” σε κάθε στιγμή είναι πάρα πολύ απλό. Δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός επί του θέματος, δεν χρειάζεται κάποιος “αρχηγός” για να καθοδηγήσει, δεν χρειάζεται κάποιος “ηγέτης” που θα αποφασίσει. Η “Ανάγκη της Περίστασης” είναι πάντα αυταπόδεικτα ξεκάθαρη για κάθε άτομο, σε προσωπικό επίπεδο, και για κάθε σύνολο σε γενικό επίπεδο.
Παράδειγμα: Οργανώνοντας τις υποδομές της Ανοικτής Συνεργασίας, και αφού έχει βεβαιωθεί ότι όλοι διαθέτουν τροφή, στέγαση και ένδυση, μπορεί να τεθεί το ερώτημα, τι άλλο χρειάζεται, τι άλλο επείγει για να γίνει. Η απάντηση και πάλι είναι απλή και δεν χρειάζεται σωρεία επιτροπών με κουστωδίες ειδικών για να αποφασίσουν. Μπορεί κάποιο μέλος της Συνεργασίας να προτείνει πως αυτό που χρειάζεται τώρα η Συνεργασία είναι ένα Λουνα Παρκ. Σας ακούγεται αυτό, στο παρόν στάδιο, λογικά και συναισθηματικά ορθό; Φυσικά και όχι. Θα ήταν παράλογο κάποιος να σπαταλήσει πόρους, χρόνο και ενέργεια για να κτίσει ένα Λούνα Παρκ. Στην περίπτωση αυτή η “Ανάγκη της Περίστασης” μας δείχνει ποια θα ήταν η σωστή δράση: το να κτιστεί ένα Ιατρείο. Το σύνολο της Ανοικτής Συνεργασίας μπορεί να λειτουργήσει χωρίς Λούνα Παρκ για απεριόριστο χρόνο, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κάποιο Ιατρείο, χωρίς να βεβαιώσει πώς τα μέλη του συνόλου θα έχουν την δυνατότητα Ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αυτή είναι λοιπόν η “Ανάγκη της Περίστασης”, αυτό που κάθε στιγμή και ανά τις περιστάσεις επιβάλλεται για να γίνει.