Οδηγός επιβίωσης για δουλειά που σπίτι με κοπελλούθκια: Άσε τη ρουτίνα, πιάσε Ρυθμό (Waldorf-style)

Η αγγλική εκδοχή του άρθρου εν πιο ανεπτυγμένη, δαμέ: How to survive working from home in isolation with kids: not with routine but with Rhythm, Waldorf-style

Εν ΟΚ που αγχωθήκαμεν. Εν ΟΚ που ενώσαν το στρες μας τα κοπελλουθκια και επελλάναν παραπάνω που το κανονικόν. Τα πράματα επιδιορθώνουνται (αλήθκεια) με την ανάπτυξη ενός διαισθητικού είδους ροής που οι παιδαγωγοί της Waldorf ονομάζουν “εισπνοή και εκπνοή”. Τούτο σημαίνει την εναλλαγή σύντομων περιόδων “εισπνοής” (δηλαδή συγγεντρωμένες δραστηριότητες όπου είμαστεν πλήρως εκεί για τα κοπελλούθκια, σε αποκλειστική σύνδεση) με πιο παρατεταμένες περιόδους “εκπνοής” (όπου κάμνουν τα δικά τους).

Στην εισπνοή συγχρονιζομαστε με το/α παιδί/α και με το άμεσο περιβάλλον, αφήνουμε το κινητό να κτυπά ή στο αθόρυβο, και δεν μπαίνουμε σε συνομιλίες με άλλους ενήλικες, γενικά αποφύγουμε την ομιλία (έννεν ώρα τώρα να τους εξηγήσουμε ή να τους μάθουμε τίποτε). Ο τρόπος είναι να αποφύγουμε παιχνίδια ή τη δημιουργία στοχευμένων “δραστηριοτήτων για τα παιδιά”, και απλά να αφήσουμε ανοίγματα για τη συμμετοχή τους στις αναγκαίες δουλειές του σπιτιού, χωρίς όμως να το επιβάλουμε, και προσφέροντας πρόσβαση σε αληθινά εργαλεία όπως κόψιμο λαχανικών με πραγματικό μαχαίρι, αιχμηρό ανάλογα με το επίπεδο δεξιότητας, να πλάσουμε το ζυμάρι, να καθαρίσουμε ή να τρίψουμε κάτι, να σκουπίσουμε, να προσθέσουμε τα μπαχαρικά, να βάλουμε νερό, να πλύνουμε μαζί τα πιάτα. Για κάποια που τούτα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να κάμουμε αλλαγές στο σύστημα και στον χώρο μας. Αξίζει τον κόπο.

Κανένα που τα πιο πάνω έννεν ανάγκη να πάρει παραπάνω που 15 λεπτά, μόνοι τους θα χάσουν ενδιαφέρον και θα προχωρήσουν σε “εκπνοή”.

Στην εκπνοή έχουν την ευτζήν μας να επεκταθούν, να μπουν σε δικό τους ελεύθερο παιχνίδι, να συνεχίσουν που τζιαμέ που εμείναν το καθένα στη δική του φάση μάθησης/ανάπτυξης μέσω παιχνιδιού. Αφήνουμεν τους να μπουν στα δικά τους μυστηριώδη πρότζεκτς και δουλειές. Ξέρουν τζίνοι. Ο ρόλος μας σε τούτο εν να μην τους διακόπτουμε και να αφαιρέσουμε ο,τι ερεθίσματα μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή τους: το σημαντικο εν να έχουν ένα τόπο όπου μπορούν να κάμουν ότι καταστροφή ή πειραματισμό θέλουν. Χώμα, κουτάλια, λίγο νερό και ησυχία, είναι ιδανικά. Αποφεύγουμε τις παρεμβολές και βλέπουμε τις δικές μας δουλειές για τα επόμενα 45 λεπτά, μια ώρα+ ανάλογα με την ηλικία τους.

Ανά φάσεις, ή στην αρχή, ή στη παρουσία άγχους, πολύ πιθανό να νιώθουμε πως εν μας αφήννουν ποτέ ήσυχους ή πως συνέχεια θέλουν κάτι. Σε τούτη την περίπτωση ο μόνος τρόπος εν να δημιουργήσουμε τον χρόνο και την υπομονή για να τους καθησυχάσουμε εις βάθος. Να σιγουρευτούν πως είμαστε μαζί τους για όσο και ότι χρειάζονται, είτε τούτο που χρειάζουνται εν γέλιο, είτε κλάμα.

Μερικές φορές αμα κλαίν για κάτι εν πρέπει να γυρεψουμεν να το διορθώσουμε ή να το αφαιρέσουμε. Που πρέπει να κάμουμε το δύσκολο πράμα και να μείνουμε μαζί τους υπομονετικά, εκπέμποντας ειρηνική κατανόηση ώσπου να τους περάσει το παράπονο. Να κάτσουμε μαζί τους χωρίς άποψη προς το ζήτημα που φαινομενικά τους απασχολεί, για όσο χρόνο χρειάζεται (μόλις αφεθουμε και εκπέμψουμε πρόθεση για άπλετο χρόνο γίνεται επίσπευση της διαδικασίας) μέχρι να πιάσουν το μύνημα, μέσα που τη σταθερή μας διάθεση για κατανόηση πως ό,τι και να ταν ηταν περαστικό, και καταφέρουν να προχωρήσουν συναισθηματικά, να επιστρέψουν στα άλλα πολλά και θαυμαστά πράματα που έχουν να εξερευνήσουν και να επεξεργαστούν.

Συνεχίζεται…

Με

– σημειώσεις που αφορούν τη στήριξη που οι γονείς χρειαζούμαστε, για να καταφέρουμε τα πιο πάνω,

– προσέγγιση στην παιδική επιθετικότητα,

– μη-βιαιη επικοινωνία + επίλυση διαμαχών μεταξύ παιδιών…